المیرا بذرگرزاده؛ دکتر ناصر دشت پیما؛ دکتر مقصود اسمعیلی کردلر
چکیده
همواره مناظرات جدلی در خصوص شکاف های موجود بین انسان و طبیعت وجود داشته است که اکثر آنها در عصر کنونی چند پارگی و عدم قطعیت، مورد توجه قرار گرفته است. در حالیکه ما انسان های عصر فرامدرن به دسترسی به ابزار بهتر زندگی بواسطه ی پیشرفت تکنولوژی مفتخریم، اما بعضی مواقع نتوانسته ایم زندگی متوازنی را در این سیاره ی وسیع داشته باشیم. با این ...
بیشتر
همواره مناظرات جدلی در خصوص شکاف های موجود بین انسان و طبیعت وجود داشته است که اکثر آنها در عصر کنونی چند پارگی و عدم قطعیت، مورد توجه قرار گرفته است. در حالیکه ما انسان های عصر فرامدرن به دسترسی به ابزار بهتر زندگی بواسطه ی پیشرفت تکنولوژی مفتخریم، اما بعضی مواقع نتوانسته ایم زندگی متوازنی را در این سیاره ی وسیع داشته باشیم. با این وجود حمایت نظریه ی فرامدرن از مرکز زدایی از یک سو در مطالعات ادبی و از سوی دیگر در مطالعات مرتبط با طبیعت به یاریمان شتافته است. به همین منظور، تحقیق کنونی بر آنست که به واکاوی اشعار برگزیده از مجموعه ی «خرس ترورو و دیگر اشعار ماجراجویی» مری اولیور به منظور نشان دادن نقش مهم زبان شاعرانه در ایجاد گونه ای همزیستی زیست محیطی که حاصل شکل گیری یک پیوند درونی بین انسان سخنران و طبیعت غیر انسانی فاقد قدرت سخن می باشد، بپردازد.
